JE STAAT VOLOP IN HET LEVEN ALS VROUW, MOEDER, PERSOON. ALS JE DAN GECONFRONTEERD WORDT MET JE EIGEN DOODVONNIS, ZIJN ALLE MATERIËLE ZAKEN VAN EEN ONDERGESCHIKTE RANGORDE, OF HELEMAAL NIET RELEVANT. EN ALS JE DAN PERSPECTIEF KRIJGT OP (LANGER) LEVEN MET BEHOUD VAN KWALITEIT, GRIJP JE DIE KANS MET BEIDE HANDEN AAN. JE GAAT EEN NIEUWE FASE IN. JE KOMT ER VERANDERD UIT, INNERLIJK EN UITERLIJK. EN IS NU UITERLIJK NOG STEEDS BELANGRIJK? HOE BELANGRIJK? JE MERKT DAT ER TELKENS TWEE ANTWOORDEN ZIJN, DIE NAAST ELKAAR BESTAAN. DIT IS HOE MIJN UITERLIJK VERANDERD IS, EN WAT HET MET ME DOET.
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand…
Zes chemo’s, een grote buikoperatie (debulking en HIPEC), doelgerichte therapie om de resterende slapende kankercellen te deactiveren, beide borsten geamputeerd. Ik ben er nog.
Ik sta voor de spiegel, ik kijk mijzelf met wijde ogen aan. En dit is wat ik zie, hoor, denk…
| Mijn hand lijkt wel een handschoen! Geen ring past | Wow! Een garen rijgen én zeer gedetailleerd tekenen lukt me nog op mijn 48e |
| Jee wat een stomme krullen, ik kan er niks mee 🤯 | Krulletjes zijn leuk met een haarbandje! Nieuwe zomer kapsel 🌞 |
| Wat groeit mijn haar langzaaaaaaaaaaaam | Lekker veel haar teruggekregen |
| Pfff wat een rimpels, het gaat nu zó hard met die menopauze | Ik hou van mijn getinte huid, lekker zomers het hele jaar door |
| Kromme chemo-teennagels 😟 | Ik trek een paar mooie hakjes aan, en toe maar! Ik kan weer dansen 💃 |
| Hobbitvoeten heb ik gekregen!!! | Lekker lang wandelen door de klompen paden |
| Platte borst en korte kop, ik lijk wel een vent! | Platte borst staat mijn eigenlijk goed, ik heb een rankere silhouet in mijn strakke topjes |
| Kuilen en littekens in plaats van borsten | Een nieuw begin, ik ben benieuwd hoe mijn nieuwe borsten worden |
| Goh geen borsten is echt plat | Lekker een strapless topje aan, het past!! |
| Mijn voorkant lijkt wel een slagveld! | Tja de boel is kankervrij |
| Een jaap van mijn hart tot mijn onderbuik, nog scheef ook… | Mooie plek om een Levensboom te laten tatoeëren, als symbool |
| Grote littekens en verminking | Staat wel stoer… I’m a badass! 😎 |
| Pff ik lijk wel een oudwijf | Wat een stoer wijf |
| Je…tje hoe moet ik me ooit weer sexy voelen??? | Hmmm, wie weet hoe het wordt met nieuwe borsten en stoere tattoos… 👯♀️ |
Zie? Twee gedachten tegelijk, twee antwoorden tegelijk. Beetje hysterisch wellicht, en allemaal waar. Geen kant is zwaarder, beide zijn waar, heel reëel voor mij.
Is uiterlijk belangrijk of een oppervlakkige zaak?
Neem nou deze gedachte: Als je me nu een contract zou geven met daarin de garantie dat de kanker weg is en wegblijft; maar als voorwaarde ben ik wel kaal, plat en vertekend voor de rest van mijn leven, dan teken ik meteen. Zonder twijfel. Dus ja, hoe belangrijk is uiterlijk?
Tja, niet belangrijker dan mijn leven, en toch belangrijker dan ik had gedacht in eerste instantie. Kanker, leven met kanker, leven na kanker is een metamorfose. Uiterlijk is deel van mijn identiteit, van mijn zelfbeeld. Dat is veranderd en het gaat nog meer veranderen.
Ik blijf nieuwsgierig kijken. Af en toe veeg ik een traan, en soms word ik verrast door iets leuks. Ik denk dat het bij het proces hoort van acceptatie en wederopbouw. Althans, voor mij is het zo.
Ik blijf in ieder geval nieuwsgierig kijken, maar bovenal vervuld met bewondering voor mijn lichaam, haar kracht, haar capaciteit om te transformeren. Alsof het universum daarin schuilt.
