EEN NIEUWE REALITEIT
Leven met kanker is leven in een nieuwe realiteit. Vanaf het moment van diagnose is het een voortdurend ontdekkingsproces. Want wat ooit stabiel was, is nu voortdurend in verandering. Wat ooit vertrouwd was is verdwenen en er komen nieuwe dingen voor in de plaats. Voortdurend. Niets is vanzelfsprekend meer. Onzekerheid, vertrouwen, angst, hoop, verdriet en toch humor… (“hé, humor… kan dat?!” – denk je dan)
Je krijgt een diagnose, je gaat een behandeling in, je wordt ‘beter’, en dan …
Het traject na behandeling is minstens zo heftig als het begin. Alleen anders. Want wat nu? Mijn werk past niet meer, mijn lichaam is anders, het reageert anders dan ik gewend was.
KIJKEN DOOR DE CALEIDOSCOOP
Het is vergelijkbaar met het kijken door een caleidoscoop. Voortdurend verandert alles voor je ogen… van vorm, van kleur, van omvang. Wat je dacht te weten kan zomaar anders zijn geworden. Het kan je duizelen voor de ogen, zeker. Tegelijkertijd is het mooi. Ja. Mooi.
Als je dit ritme accepteert, biedt het ook nieuwe perspectieven. Ik ontdek krachten en kwaliteiten die ik nog niet had gezien. En dan denk ik – Met dit nieuwe lichaam, nieuwe leven en nieuwe krachten kan ik een nieuwe richting inslaan, een nieuwe outfit proberen, een nieuwe daginvulling vinden en zelfs, heel misschien, nieuw werk opbouwen. Opnieuw mijn leven op een rij zetten. Toch?
Daar ben ik nu mee bezig, nog helemaal aan het begin. En je mag het best weten, ik vind het behoorlijk heftig, onverwacht heftig… Het voelt onzeker en eerlijk gezegd, bijna elk aspect van mijn leven is onzeker. De caleidoscoop blijft draaien…
Wat ik zeker voel, is dat innerlijke wetenschap: Het is goed, dit is wie ik nu ben, het is mogelijk. Het is mogelijk. Mijn leven weer op een rij zetten. Genieten van mijn leven zoals het nu is, hoe lang dat ook mag duren. Deze innerlijke wetenschap is mijn kompas. Ik zal leren dansen op een nieuw ritme. Ik zal leren navigeren met de caleidoscoop voor mijn ogen. Ik kies hoe ik mijn leven wil leven. NU ook.
